To sztuczna wyspa na Zalewie Szczecińskim, o powierzchni ok. 0,10 km², powstała na mieliźnie po roku 1889 z urobku, podczas pogłębiania toru wodnego Szczecin-Świnoujście wytyczonego bezpośrednio na zachód od wyspy. Jest ważnym punktem nawigacyjnym oznaczonym dwiema latarniami świecącymi światłem koloru czerwonego. Na Chełminku znajdują się dawny dom latarnika, mała przystań, tory wagoników wąskotorowych. Porastają go szuwary, paprocie, olsy. Chełminek obecnie jest niezamieszkany. Prawdopodobnie pod koniec II wojny na wyspie tej szkolili się komandosi marynarki niemieckiej, byli wyposażeni w szybkie łodzie motorowe, a ich zadaniem były niespodziewane ataki na przeciwnika. Inna pogłoska mówi, że szkoliły się tu załogi szczecińskich okrętów podwodnych w wysadzaniu na ląd tajnych agentów wywiadu, ponieważ trudne warunki nawigacyjne (liczne mielizny, wyspy i kanały) w otoczeniu wyspy były dla nich dobrym sprawdzianem.

Chełminek to także gratka dla miłośników przyrody. Uważny obserwator odnajdzie tu gniazdo Bielika, czy żeremie bobrów.

Nazwę Chełminek wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę wyspy – Leitholm. Nazwa wyspy pochodzi od wyrazu chełm - wzniesienie, nazywana przez żeglarzy też Wyspą Nawigacyjną i Jasnym Chełmem.